به گزارش واحد سنجش و راه حل های رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، نرخ جهانی PVC در چند ماه اخیر برخلاف سایر محصولات پتروشیمی، با رشد همراه بوده است. کمبود 20 میلیون تنی EDC که به عنوان خوراک واحد PVC محسوب می شود، دلیل این حرکت خلاف جهت به شمار می رود. در کنار این عامل، کاهش ظرفیت تولید PVC در جهان، موجود فزونی تقاضا بر عرضه گردیده و نتیجه آن جز رشد قیمت نیست. کاهش تنش های تجاری و سیاسی بین دو کشور چین و آمریکا نیز مزید بر علت شده است.
از طرفی، با افت قیمت جهانی نفت، بهای تمام شده برخی مواد مصرفی کاهش یافته و در کنار رشد قیمت PVC، حاشیه سود افزایش یافته است.
یکی شرکت های تولیدکننده PVC، «پتروشیمی آبادان» است که با دارا بودن دو واحد تولید، گریدهای مختلفی از این محصول را به بازارهای داخلی و خارجی عرضه می کند. غالب درآمدهای این پتروشیمی از محل فروش این محصول حاصل می شود؛ هر چند که به دلیل تحمل هزینه بهای تمام شده بسیار بالا، فروش محصولات با زیان انجام می شود.
همانطور که در تصویر ذیل مشخص است، مقدار فروش این محصول در ماه های سال متفاوت بوده و روند مشخصی نداشته است. جز در فصل اول سال 97، در باقی ماه ها میزان فروش PVC به حد مدت مشابه سال 96 نرسید.
البته کاهش مقدار تولید، با رشد نرخ فروش جبران شده و نه تنها از افت درآمدها جلوگیری کرده، بلکه موجبات افزایش را نیز فراهم آورده است. نرخ فروش در تمام ماه های سال جاری بیش از مدت مشابه سال قبل بود. در حالی که «شپترو» در ابتدای سال PVC را با نرخ 38.3 میلیون ریال به فروش رسانده، در آبان ماه با رشدی قابل توجه به 87 میلیون ریال رسیده است.
شرکت برآورد کرده در مجموع دوره 12 ماهه سال 97 بالغ بر 50 هزار تن PVC به فروش برساند که 17 درصد بیش از مقدار فروش سال 96 است. «شپترو» تا پایان دوره 8 ماهه، تنها 55 درصد این پیش بینی را به واقعیت بدل کرده است. به نظر می رسد در صورتی که با همین فرمان پیش رود، مقدار فروش پیش بینی شده محقق نشود.
از آنجا که بیشترین درآمد این شرکت پتروشیمی از محل فروش PVC به دست می آید، قطعا به مدد رشد نرخ فروش، می تواند بیش از سال گذشته درآمد کسب کند. اما همانند سالیان گذشته، بهای تمام شده مجال سودآوری نمی دهد و تمام درآمد حاصله به پای هزینه ها می سوزد. تا زمانی که فکری به حال بهای تمام شده نشود، افزایش نرخ فروش کمک چندانی به این شرکت ورشکسته نمی کند.
