به گزارش واحد سنجش و راه حل های رفتاری در بازار (آبسیم) بورس نیوز، شرکت «مواد ویژه لیا» از ساختار بدهی نسبتا مناسبی برخوردار است. نسبت بدهی در رقم 0.38 قرار گرفته که مطلوب ارزیابی می شود. تحلیل فاصله ساختار بدهی این شرکت از حجم بالای پرداختنی های تجاری نسبت به میانگین گروه که شامل 6 شرکت دیگر است، حکایت می کند.
هر چند که میزان این سرفصل نسبت به کل بدهی ها در سال مالی منتهی به مرداد 97 نسبت به دوره 96 کاهش یافته اما همچنان از میانگین گروه، حدود 21 درصد بیشتر است. بنابراین، پرداخت بدهی ها در «شلیا» با سرعت کمتری انجام می گیرد. البته صورت های مالی فاقد بدهی بااهمیت است و به نظر می رسد با توجه به سطح قابل قبول نقدینگی، مشکل چندانی در بازپرداخت بدهی های خود نداشته باشد. شایان ذکر است که ابطال خریدهای خارجی اعتباری (LCهای مدت دار) و به دنبال آن، الزام شرکت به تسویه نقدی خریدها، موانعی را ایجاد کرد.
همین مانع سبب شده تا «شلیا» دست به دامن تسهیلات مالی شود؛ در حالی که سال مالی 96 را بدون هیچ گونه تسهیلات به پایان رسانده بود، در پایان سال مالی 97 نزدیک به 31 میلیارد ریال وام در حساب ها باقی ماند که بالاترین میزان تسهیلات در 7 سال گذشته است. این بخش حجم 22 درصدی از کل بدهی ها را شامل می شود که نزدیک به میانگین گروه است.
نکته مثبت در این میان را می توان نبود هیچ گونه پرداختنی غیرتجاری عنوان کرد؛ در شرایطی که گروه 19 درصد بدهی های خود را در این بخش می ببنند.
ذخیره مزایای پایان خدمت در «شلیا» 4 درصد بیشتر از گروه است که این حکایت از بالاتر بودن میانگین سنی نیروهای کار در این شرکت دارد.
در مجموع، از کل بدهی ها، 90 درصد در بخش بدهی های جاری جمع شده و در گروه نیز در همین محدوده قرار گرفته است.
در خاتمه باید به این نکته توجه داشت که «شلیا» با وجود موانعی همچون ابطال خریدهای خارجی اعتباری، سال 97 را بدون مشکل در امر تولید سپری کرد اما با توجه به کاهش موجودی مواد اولیه، به نظر می رسد در سال مالی جدید با مشکل مواجه گردد. به علاوه، تشدید تحریم ها و سخت شدن تامین برخی مواد اولیه به ویژه از کشورهای اروپایی، شرکت را با چالشی دشوار مواجه ساخته است.
یکی دیگر از چالش های «شلیا» عدم اعطای مجوز افزایش سرمایه از سوی سازمان بورس است. در اواخر شهریور ماه سال 96 افزایش سرمایه 500 درصدی از محل آورده نقدی و سود انباشته از فیلتر حسابرس و بازرس قانونی عبور کرد اما تاکنون سازمان بر این اقدام صحه نگذاشته و مجوز را صادر نکرده است. این شرکت تصمیم داشت منابع حاصل از افزایش سرمایه را خرج افزایش ظرفیت تولید الیاف شیشه از 2000 تن به 15000 تن در سال کند تا 25 درصد نیاز کشور را به تنهایی تأمین نماید. اما اکنون به بن بست خورده و با توجه به این که عمده مصاف پروژه مذکور ارزی است، ارائه طرح جدید مستلزم ثبات در بازار ارز است.
با این اوصاف، اگر «شلیا» بتواند چالش های پیش روی خود را برطرف سازد، توانایی حرکت پرقدرت با سرعت بالا را دارا است و چون تنها 2 رقیب در حیطه فعالیت خود در بازار داخل دارد، به راحتی می تواند سهم خود را بیشتر کند.
